Θα έχεις παρατηρήσει ότι προσπαθείς συνεχώς να ερμηνεύεις τη συμπεριφορά των άλλων. Για οποιοδήποτε θέμα. Είτε στα προσωπικά σου, είτε στα επαγγελματικά σου, είτε σε γενικά – κοινωνικά ζητήματα που σε απασχολούν. Όλοι μας έχουμε την τάση αυτή. Πρόκειται για ασυνείδητη λειτουργία του εγκεφάλου μας που συνδέεται με την πηγαία ανάγκη μας για ασφάλεια. Όταν πιστεύουμε πως καταλαβαίνουμε κάτι, αυτομάτως κατευνάζουμε την ανάγκη αυτή. Για αυτό το λόγο προσπαθούμε να προβλέψουμε τις μελλοντικές συμπεριφορές των άλλων (έστω εν μέρει) και να εξηγήσουμε τις πράξεις τους.
Τι συμβαίνει όμως όταν ερμηνεύουμε τη συμπεριφορά ενός παιδιού; Είναι επαρκή τα κριτήριά μας; Συνήθως κάνουμε κάποια «λαθάκια», παρόλο που οι προθέσεις μας είναι αγνές.
Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι γιατί ερμηνεύουμε αυθόρμητα, με βάση την ομοιότητα. Πιστεύουμε δηλαδή πως τα παιδιά ερμηνεύουν τον κόσμο, με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν οι ενήλικες . Αγνοώντας πως τα παιδιά θα ερμηνεύσουν την πραγματικότητα με βάση τα δικά τους δεδομένα, χρησιμοποιώντας ό,τι εμπειρίες έχουν εισπράξει μέχρι στιγμής. Ακόμη και αν τους έχουμε δώσει κάποιες πληροφορίες, μπορεί να μην έχουν «κατασταλάξει» μέσα τους ή να έχουν επεξεργαστεί με διαφορετικό τρόπο, ακολουθώντας τη δική τους προσωπική αντίληψη. Κάποιες έννοιες που για εμάς είναι αυτονόητες, για το παιδί ενδεχομένως να μην είναι ακόμη. Αυτό εξελίσσεται σταδιακά.
Τις περισσότερες φορές, επεξεργαζόμαστε την παραπάνω θεωρία και αντιλαμβανόμαστε πως σφάλλουμε. Ασυνείδητα λοιπόν καταφεύγουμε σε επόμενη διεργασία, με σκοπό να το προσεγγίσουμε πιο σωστά. Προσπαθούμε να θυμηθούμε πως εμείς σκεφτόμασταν σε εκείνη την ηλικία και να συγκρίνουμε τον «τότε» τρόπο σκέψης με το σημερινό του παιδιού. Βέβαια, οι αναμνήσεις που έχουμε από την παιδική μας ηλικία δεν είναι ρεαλιστικές. Νομίζουμε πως θυμόμαστε κάτι καλά, αλλά ουσιαστικά… απλά νομίζουμε! Οι αναμνήσεις της πρώιμης παιδικής ηλικίας αποτελούν προσωπικές κατασκευές. Έχουμε συγκρατήσει κάποιες σημαντικές εικόνες, τις οποίες ενώνουμε με άλλες πληροφορίες που μπορεί να είναι μεταγενέστερες και δημιουργούμε το τελικό αποτέλεσμα.
Έτσι λοιπόν, είναι σημαντικό να καταλάβουμε πως δεν είναι τόσο απλό να ερμηνεύσουμε μια συμπεριφορά. Η πεποίθηση που έχουμε μπορεί να αποτελεί απλά τη δική μας οπτική και να μην έχει καμία σχέση με αυτό που αισθάνεται ή σκέφτεται ο άλλος.